Godzilla: King of the Monsters: Her Şey Çok Kötü

2014 yılında Kaiju filmlerine yeni bir soluk getiren Godzilla filminin devamı King of the Monsters’ın incelemesi ile yeniden karşınızdayım. Başarılı yönetmen Gareth Edwards’ın koltuğuna bu filmde Michael Dougherty oturuyor ve ipler burada kopmaya başlıyor.

Bu zamana kadar gösterilen fragmanlar ve tanıtım görsellerinden yaptığım çıkarımlara göre bu filmin gelmiş geçmiş en iyi Kaiju ve Godzilla filmi olmasını bekliyordum. Bu zamana kadar çıkmış bütün Godzilla filmlerini izlemiş biri olarak (Japon zilladan beri) bu film benim için büyük anlam ifade ediyordu, gel gelelim ki yine elde patladı.

Film 2014te olan olayların yansımalarını göstererek başlıyor, yıkımın içinde oğullarına seslenen bir ailenin umutsuz çığlıkları ve tanrıların yakarışları esnasında günümüze geçiyoruz. İşte o andan itibaren saçma salak bir aile draması filmi izliyoruz. Filmin tamamı kötü oyunculuk sergileyen insanlar etrafında dönüyor

Filmin yazar ve yönetmeni olan Michael Dougherty bize nasıl Kaiju filmi çekilmez dersi veriyor adeta, tam Godzilla bir yaratık ile dövüşecek hemen kamera canavarların eteklerindeki insanlara dönüyor ve sallantılı kamera eşliğinde kaçışlarını görüyoruz. Filmde hatrı sayılır bir geniş açı aksiyon sekansı yok, dar ve karanlık açılarla canavarları göstermeye çalışıyorlar ama Gareth Edwards’ın yaptığı o harika estetik algı yok. Nedeni ise 2014 filminin korku dolu halkın gözünden bir yansıma amaçlaması, King of the Monsters ise milyonlar ölürken canavar seksi eprisi yapan bir film.

Peki az olan bu Kaiju sahneleri nasıldı diye soracak olacaksanız size yanıtım çok kötü olacak, cgı berbat düzeyde motion blur had safada. Imax deneyimi ile izlemiş biri olarak söylüyorum film sıkıcı ve yorucu.