Aladdin: İnanmayacaksınız Ama Hiç De Fena Olmamış

Aladdin ile birlikte Disney, klasik animasyonlarından uyarladığı filmlerin arasına bir yenisini daha eklemiş oldu. Müzikal-macera türündeki animasyondan uyarlanan filmin yönetmenliğini Guy Ritchie üstlenirken başrollerini ise Mena Massoud, Naomi Scott ve Will Smith paylaşıyor.

1992 yapımı olan Aladdin 2 Oscar Ödülü (en iyi film müziği, en iyi orijinal şarkı) kazanmıştır. Oscar Ödül Töreni’nde En İyi Animasyon Ödülü 2001 yılından itibaren dağıtılmaya başlandı.

2017 yılında oyuncu kadrosu ilk duyurulduğunda önce Naomi Scott’ın Arap asıllı olmadığı halde Prenses Yasemin’i canlandıracak olması daha sonra da Will Smith’in canlandırdığı Genie karakteri fragmanlarda pek de iyi gözükmemesi nedeniyle sürekli negatif eleştirilere maruz kalan ve gişede pek de iyi sonuç alamaması beklenen film şuan için gişede oldukça iyi iş çıkarmış durumda.

Disney’in yaptığı 13. yeniden çevirim film olan Aladdin, izleyici kitlesinin bir kısmı tarafından Disney’in yeni herhangi bir şey üretmektense eski filmlerini tekrar tekrar çekerek sadece para kazanmaya dayalı bir strateji ile ilerlediğini savunsa da üzerine biraz düşününce bu yaptıkları o kadar da anlamsız değil.

Masal kahramanları ve özellikle prensesleri işleyen filmler zaten sürekli olarak büyük ve küçük bir çok stüdyo tarafından modernize ya da klasik tarzda tekrar tekrar çekilirken bu masalların zaten daha önce büyük kitleler tarafından beğenilmiş ve klasikleşmiş versiyonlarını izleyiciye günümüze uygun olarak sunmak aslında oldukça mantıklı. Zaten ana odağı çocuklar olan bu filmlerin orijinal versiyonları 4K televizyonlar ve IMAX sinema salonlarının olduğu bir dünyaya doğan çocuklara pek de hitap etmiyor. Kültürel anlamda her gün gelişen dünyada bu filmler hem çocukların anlamayacağı ya da garipseyeceği ögeler içermesinin yanı sıra hem de gelişmiş teknolojiye alışık oldukları için düşük çözünürlüklü elle çizilmiş 2D filmler ilgilerini çekmiyor.

Film Öyküsünde Değişen Ögeler

Aladdin’in orijinal versiyonu aslında 92 yılında bile bir çocuk filminde olması pek de hoş olmayan bazı sahneler barındırıyordu. Örneğin filmin başlangıcında Yasemin pazarda aç bir çocuğa tezgahtan aldığı elmayı verip daha sonra parasını ödeyemeyince pazarcı direkt olarak onun elini kesmeye kalkıyordu. Arabian Nights ve Prince Ali şarkılarında da barbarlık ve kölelik olgularını barındıran filmin en rahatsız edici noktası ise Yasemin’in sadece 15 yaşında olması ve Cafer’in ondan yaşça çok büyük olmasına rağmen genç kıza karşı bir takıntısı olması ve onunla evlenmek istemesiydi. Filmde ise bu durum tamamen ortadan kaldırılmış, Cafer’in Yasemin’e karşı herhangi bir ilgisinin olmamasının yanı sıra ona sen işlere karışma, kadınsın tarzı çıkışlarıyla karaktere farklı bir açıdan motivasyon sağlıyor.

Daha önce Disney ve Feminizm adlı yazımızda da bahsettiğimize benzer şekilde Disney’in bu kez de Prenses Yasemin üzerinden daha kendi ayakları üzerinde duran ve güçlü bir kadın portresi yaratmasına tanıklık ediyoruz. Bu da tek derdi istemediği bir evlilikten kaçmak olan ve Aladdin’in aşık olduğu kız diye adlandırabileceğimiz birinde fazlası haline getiriyor karakteri. Çünkü burada Yasemin’in tek derdi istemediği bir evlilik yapmak değil, ülkesini hiçbir fikri olmayan bir yabancının sırf erkek olduğu için onunla evlenerek yönetmesini uygun bulmuyor.

Aladdin, Genie ve Abu’nun hikaye ve karakterleri üzerinde büyük bir değişiklik yapıldığını söyleyemeyiz. Filmin macera kısmı genel olarak orijinaline uygun halde ilerliyor.

Karakterler ve Oyunculuklar

Filmin yayınlanan fragmanlarının ardından Will Smith’in canlandırdığı Genie karakteri kafalarda soru işaretleri yaratsa da şunu söyleyebilirim ki o düşüncelerin hepsinden kurtulabilirsiniz. Gayet başarılı bir şekilde rolün altından kalkan Smith, ekranda bulunduğu süre boyunca filme neşe katıyor.

Naomi Scott’ın Prenses Yasemin olarak diğer karakterlerden rol çaldığını ve ışıldadığını söylersek abartmış olmayız. Lider ruhu, kendi ayakları üzerinde durmak için kimseye ihtiyacı olmadığını belirten tavrıyla filmin en iyi yaptığı şeylerden biri Yasemin’in karakterindeki minik değişiklikler. Ayrıca filmin en vurucu sahnesi de yine kendisinin seslendirdiği Speecless’ı ikinci kez duyduğumuz anlardı kesinlikle.

Mena Massoud’un canlandırdığı Aladdin karakteri size kendine hayran bırakacak bir oyunculuk deneyimi sunmasa da yine bu yıl vizyona giren bir filmin haricinde beyaz perde deneyimi olmayan oyuncu için fena bir performans olmadığını söyleyebiliriz.

Animasyon filminde yer almayan fakat Yasemin’in karakterine derinlik katmaya yardımcı olması için filme eklenen yeni karakterimizin adı ise Dalia. Sadece babası ve kaplanı Rajah ile konuşan Yasemin’e bir dost vermek doğru bir seçim olmuş. Heyecanlı ve kıpır kıpır olan karakter Yasemin’in karakter özelliklerini dengeliyor.

Sultan animasyona kıyasla daha da arka planda ve iki boyutlu kalan karakterlerden biri olarak karşımıza çıkıyor maalesef. Animasyonuna özel sevimli ve tonton görünümünün de kaybolması hal böyleyken hiç yardımcı olmuyor.

Cafer karakterine geldiğimizde ise maalesef o kadar da pozitif yorumlarda bulunamayacağım. Filmin öyküsünden bahsederken değindiğim Yasemin ögesi de ortadan kalkınca oyunculuktan mı yoksa yazımdan mı ayıramadığım bir şekilde karakter jenerik bir kötü olarak yansıyor perdeye. Kendisine verilmeye çalışılan geçmiş hikayesi ve motivasyonu ise üstün körü ve detaysız anlatıldığından sizi pek yakalayamıyor.

Bu da günün sonunda Cafer’i filmde sadece Aladdin’in lambayı bulup Genie ve Halı ile tanışmasına neden olan karakter yapıyor.

Yönetmenlik

Aksiyon filmleri, kamera kullanımı ve kovalamaca sahneleriyle nam salan Guy Ritchie eğer bir Disney yeniden çevirimi yönetecekse bu şüphesiz ki bir macera filmi olan Aladdin olmalıydı.

Film genelinde özellikle çekim tekniğiyle akılda kalan birkaç güzel sahne yakalayan Ritchie, bu filmin altından kendi tarzı ile gayet başarıyla kalkmış olsa da filmin müzikal kısımlarına yapılan geçişlerde bir kopukluk hissi yarattığını da belirtmekte fayda var.

Hatta bu bir sahnede metaforik-hayali bir sahne mi yoksa o an gerçekleşen bir olayı mı izlettiği konusunda ikilemde kalmanıza neden oluyor.

Görsel Efektler

Filmin CGI karakterleri Abu, Rajah ve Sihirli Halı’nın tasarımlarının altından gayet başarıyla kalkılmış. Animasyon karakter olmaları sizi rahatsız etmeyecek kadar iyi yapılmışlar. Özellikle Abu’nun filmde oldukça sevimli olduğunu düşünüyorum.

Fakat filmin esas önemli CGI karakteri Genie geldiğimizde işler pek de öyle değil. Sorunun efektin iyi veya kötülüğünden ziyade karakter tasarımından kaynaklandığını düşünüyorum bu noktada. Çünkü karşınızda mavi ve ayakları olmayan bir Will Smith görmek garip hissettiriyor ilk bakışta. Bu durumun pek estetik olduğunu da iddia edemeyiz. Tasarımında animasyonda olduğu gibi vücudunun tamamı ters üçgene benzer şekilde bir tercih yapılsa fragman döneminde bu kadar negatif dönüşler almamış olacaklarını düşünüyorum.

Bu durumun filmi izlerken sizi çok fazla rahatsız etmediğini de eklemem gerek, garip bir şekilde alışıyorsunuz. Genie de yeteri kadar insan halinde ortada dolaşarak sizin rahatsız olmanızı engelliyor.

Film Müzikleri

Orijinal animasyon yayınlandığı yıl A Whole New World ve Friend Like Me şarkılarıyla En İyi Orijinal Beste ve En İyi Film Müziği dallarında Oscar’a aday olup bu dallardaki ödülleri toplamasıyla da bir müzikal olarak şarkılarının başarısını kanıtlayan Aladdin’in film versiyonunda da şarkılar yine başarılı şekilde düzenlenmiş ve seslendirilmiş.

Arabian Nights ve Prince Ali şarkılarında yazıda daha önce de bahsettiğim gibi ofansif sayılabilecek birkaç söz değiştirilmiş. One Jump Ahead şarkısı filmin sahneleriyle birlikte dinlemesi oldukça keyifli bir şekilde ortaya konmuş. Parçada aynı zamanda Mena’nın sesi kulağa animasyondakine çok yakın geliyor ve sahnelerin de benzer olması sizi tümden nostaljik bir havaya sokuyor.

Filmle ilgili en çok tereddüt edilen konulardan biri olan Will Smith şarkı söylerken de sizi hayal kırıklığına uğratmıyor. Tabii benim animasyonu çocukken dublajlı izlediğimi ve Robin Williams’ın performansına çok da aşina olmadığımı da göz önünde bulundurmak gerek.

A Whole New World‘ün filmde kullanılan versiyonu gayet hoş ve sahne akışına uygun. Fakat Zayn ve Zhavia Ward’ın birlikte seslendirdikleri tanıtım için oluşturulan versiyonu için aynı şeyleri söylemem pek mümkün değil.

Filmde kullanılan tek yeni beste ise Noami Scott’ın seslendirdiği Speechless. Naomi’nin sesi ve sahnedeki oyunculuğuyla gerçekten çok başarılı olan şarkıyı bu yıl Oscar adayları arasında görmemiz muhtemel. Şarkının bestesini orijinal animasyonun şarkılarının da bestecisi olan Alan Menken yapmış. Sözlerini ise La La Land ve Greatest Showman müzikallerinin de söz yazarlığını yapan Benj Pasek ve Justin Paul ikilisi üstlenmiş.

Benim Aladdin ile ilgili genel görüşlerim bu şekilde. Siz filmi izlediniz mi, beğendiniz mi yorumlarda bahsetmeyi unutmayın!

Son olarak filmin orijinal müziklerinin tamamını alttaki Spotify listesinden dinleyebilirsiniz.