Türk Sinemasının giderek daha da iyi işler çıkartmaya başladığı dönemlerden biriydi 2018 yılı, üstümüze yapışan o kötü komedi filmleri furyasından sıyrılmaya başlayıp sadece indie filmlerin bir konu anlatma gibi bir derdi olmadığının kanıtıydı. Tabii yine olmazsa olmazlarımızdan olan cinli korku filmleri ve kötü şive komedisi filmleri vardı ama hem yönetmenlik becerisi açısından hem de insanları özgür bıraktıklarında kendince orijinal işler ortaya çıkarabileceklerini kanıtladıkları bir yıl oldu bizim için. İşte bu güzel yılın bize bıraktığı kendimce de en iyilerini olduğunu düşündüğüm 5 film.
Daha
Onur Saylak‘ın ilk uzun metraj filmi olan Daha, Hakan Günday’ın aynı isimli romanından uyarlama. Daha, sadece ülkelerindeki savaş, açlık, yoksulluk ya da sonu gelmez sorunlarından kaçan insanların öyküsü değil aynı zamanda onları kaçıran insanlarında öyküsü. Gaza adlı gencin gözünden izlediğimiz hikayede babası tarafından ezilen ve kullanılan bir genci görüyoruz. Mültecileri kamyonlarıyla taşıyıp belli bir süre de evlerinin deposunda saklayan/hapseden baba ve onlara göz kulak olan Gaza’nın psikolojik baskının ön planda olduğu hikayede çoğu zaman gerilmekten rahatsız olacaksınız. Yaklaşık 2 saate yakın olan süresi boyunca temposu hiç düşmeyen ve gerçeküstü anlatımıyla büyüleyen bu öyküyü çok seveceksiniz, hala izlemediyseniz kesinlikle izlemenizi tavsiye ediyorum.
Sofra Sırları
İlk olarak 24. Uluslararası Adana Film Festivali’nde izleyicinin karşısına çıkan Sofra Sırları, Neslihan’ın (Demet Evgar) yalnızlığı ve iç dünyasında kendisiyle yaşadığı çelişkileri bize sunuyor. Tam anlamıyla duyguları körelmiş bir kadın olan Neslihan’ın kocası Ethem (Fatih Al) tarafından aldatılması ve daha sonra gelişen cinayetler dizisinin baş şüpheli haline gelmesinin anlatıldığı öykü biraz sıra dışı. Hikayeyi hem Neslihan’ın gözünden hem de dışarıdan bir gözle takip ediyoruz. Kendi iç dünyasında canlandırdığı Neslihan ne kadar kendi ayakları üzerinde durabilen korkusuz bir kadınsa gerçek Neslihan da bir o kadar kırılgan. Çok güzel bir ataerkil taşlamasından psikolojik gerilime doğru kayan filmin tonu gayet iyi sadece tek sıkıntısı biraz uzun olması, bazı sahneler sizin ilginizi kaybetmenize neden olacak kadar uzun.
Cebimdeki Yabancı
İtalyan filmi Perfetti Sconosciuti’nin uyarlaması olan Cebimdeki Yabancı’nın yönetmenlik koltuğunda çok sevdiğim biri olan Serra Yılmaz oturuyor. Belçim Bilgin, Buğra Gülsoy, Çağlar Çorumlu, Leyla Lydia Tuğutlu, Serkan Altunorak, Şebnem Bozoklu ve Şükrü Özyıldız gibi isimlerin harika performanslar sergiledi filmin konusu kısaca şöyle; bir akşam yemeği için toplanan arkadaşların hayatlarının en büyük parçalarından biri olan cep telefonlarını masaya bırakıp o gece boyunca gelen her arama ve mesajı ortaya serecekleri bir oyuna başlarlar. Bu oyun yeri geldiğinde o kadar ciddileşecektir ki tüm karı-koca ve arkadaşlık dengeleri dakikalar içinde altüst olacaktır. Yalan söylemenin ve rol yapmanın neredeyse imkansız olduğu bir ortamda, uzun zamandır sakladıkları gizli yüzlerinin birer birer ortaya çıktığı hikayede kaybolup gideceksiniz.
Kelebekler
Gişe Memuru ve Sarmaşık filmleriyle daha önceleri karşımıza çıkmış olan Tolga Karaçelik‘in son filmi olan Kelebekler; çocukluklarından itibaren tüm bağlantıları kopmuş üç kardeşin babalarının çağrısıyla yeniden bir araya gelip yola çıkmalarının hikayesini anlatıyor. Daha çocukken annelerinin intiharı sonucu birbirlerinden ayrılmış olan Cemal, Kenan ve Suzan’ın yolculuk boyunca birbirleriyle yüzleşmelerini ve yok olmaya yüz tutmuş aile yapılarını mizahla karışık bir şekilde sunan film yeri geldiğinde sert vuruşlar yapsa da tam olarak kendini anlayamamış bir yapım. Tam olarak ne üzerinden gideceğini kararlaştıramayan senaryosu film ilerledikçe yönünü çok sık değiştiriyor lakin çok fazla kopukluk yaşamadan da kendini iyi bir şekilde anlatabiliyor. Zaman ilerledikçe kardeşlerin birbirleriyle olan dinamikleri çok ilginçleşiyor ve size güzel bir öykü sunuyor.
Ahlat Ağacı
Sinan (Doğu Demirkol) oldum olası edebiyatla ilgili bir gençtir ve yazar olmak istemektedir. Anadolu’da doğduğu köye dönen Sinan kitabını bastıracak parayı bulmak için tüm enerjisini harcamaya başlar ancak bazı şeyler buna engel olacaktır.
Nuri Bilge Ceylan‘ın diğer filmleri gibi Ahlat Ağacı da karakterlerin diyalogları üzerinden gerekli eleştirileri yapıp hikayesini anlatıyor. İdris (Murat Cemcir) karakterinin babadan kalma arazide kuyu kazıp su çıkarma çabası gibi Sinan’ın da kendini kanıtlama çabası yazdığı kitabı yayınlamak ama bu süreç boyunca ukala tavırları ve acemiliği yüzünden sorunlar çekiyor. Eski bir aşıkla, köy imamı Veysel ile, kasaba sakinleriyle ve benzer konularda iş çıkaran bir yazarla tartışmalara giren Sinan’ın içten içe yarım bir insan olduğunu görüyoruz, içindeki boşluğu kendini kanıtlama çabasıyla kapatmaya çalışsa da ne annesiyle olan ilişkisi ne de eski arkadaşlarıyla yaşadığı olaylar bunun için yeterli olmuyor. 3 saatlik anlatımıyla ve kasıtlı olduğunu düşündüğüm kurgu hatalarıyla harika bir film Ahlat Ağacı.
