Çocukların aslında dünyadaki canavarlar için damızlık bir hayvan gibi yetiştirilme fikri muazzam ve çarpıcı. İlk bölümün sonunda bir tokat gibi çarpan gerçeğin bir planın devam etmekte olan ayağı olması ise hayret verici.
Ray karakterinin ilk bölümlerde zorlama olduğunu düşünsem de ilerleyen bölümlerde bunca yıldır yaptığı kaçış planının suya düşmesi sonucu kendini kaybetmesi ve ümitsiz bir arayışa kalkışması hikayenin en iyi parçalarından biri olduğunu düşünüyorum. Norman’ın Emma’ya gösterdiği sevgi sonucu zor kararlar alması gibi Ray de Norman’ın yokluğunda zor kararlar almaya çalışıyor ama pek başarılı oluyor denemez.
Bir noktada ana kötü olarak resmedilen ama sonlara doğru pek öyle olmadığı anlaşılan anne rolünü üstlenen Isabelle ise animenin en güzel yansıtılan karakterlerinden biri. İçinde doğduğu bu çılgın dünyayı kabullenip en azından çocukların belli bir yaşa kadar rahat yaşaması için her şeyi yapmaya çalışan annemiz hikayenin başında bize korku salsa bile ilk arc’ın sonunda sarılıp her şey iyi olacak demek istiyoruz.
2020 yılında devam sezonu gelecek bu seri için şimdilik bu kadarı yeter diye düşünüyorum, anime ve manga arasındaki bariz farklardan mahrum kalmamanız içinse en azından ilk sezonun uyarlandığı arc’ı bir kez okumanızı öneriyorum.
