1948 yapımı “3 Godfathers” isimli kovboy filminden esinlendiği dile getirilen, Satoshi Kon (ayrıca kendisini Perfect Blue, Paprika gibi yapımlardan hatırlayabilirsiniz) tarafından yazılan ve yönetilen 2003 yapımı uzun metraj Madhouse filmi: Tokyo Godfathers.
Tokyo sokaklarında kıt kanaat yaşamaya çalışan üç evsiz arkadaş – evden kaçan lise öğrencisi Miyuki, transseksüel Hana ve orta yaşlı, alkolik Gin – bir Noel arifesi günü, çöplerin arasında yeni doğmuş bir bebek bulurlar. Hana, bebeğin adını “saf çocuk” anlamına gelen Kiyoko koyar [Japonca’da Kiyoko (清子) kiyo ve ko kelimelerinin birleşmesinden oluşmuştur, kiyo: saf, temiz (ayrıca kutsal anlamına da gelir) ve ko: çocuk anlamına gelir].
Kısmet Hana içindir; zira hep anne olma hayali kurmuş olan Hana, bebeği o gecelik yanlarında tutmak için Miyuki ve Gin’i ikna eder. Sonraki gün bebeğin annesini bulmak için Tokyo’nun köhne sokaklarından ışıklı caddelerle dolu zengin semtlerine doğru yola çıkarlar. Bu yolculuksa hayatlarının macerası olur; çünkü üçlü kendi geçmişleriyle de yüzleşmek zorunda kalacaklardır. Yer yer ağırlaşan temposuyla Tokyo Godfathers, komedi ile duygusallığı başarı ile harmanlayan, sevimli ve kaydadeğer bir film.
Tokyo Godfathers, bence Kon’un filmlerinden sindirilmesi ve anlaşılması en kolay olanı. Satoshi Kon, Tokyo Godfathers filminin aksine ağır psikolojik olan ve birçok sürrealizm öğeleri barındıran Paprika ve Perfect Blue ile tanınır.
Maceraları boyunca karakterlerin geçmişleri, izleyicilere eşzamanlı olarak bir ruh arayışı ve yenilenme yolculuğu geçirirken ortaya çıkıyor. Bebeğin ailesini ararken kendi ailelerini bulan ya da içten içe hasret çeken bu üçlünün yer yer hüzünlendiren hikayeleri gerçekten iyi.
Karakterler harika ve hatırlamaya değer. Hana çocuğa karşı sevgiyle dolar ve kendisini çocuğun annesi olarak ilan eder. Grubun alkolik olmasına rağmen daha rasyonel olan üyesi Gin, grubu doğru yöne yönlendirmeye çalışır ve bebeğe çok iyi bakar. Ancak Miyuki, bu yeni gelen kişiden rahatsız oluyor ve bununla ilgilenmek istemiyor. Grup, önümüzdeki birkaç günü bir kovalamacaya harcıyor, elde ettikleri herhangi bir ipucunun ardından koşarken, bebeğe gerçekten ısınıyor ve bir aile olmak için çaba harcıyorlar. Araştırmaları onları çılgınca çıkmazlara sokuyor – bir noktada bir yakuza ile rakip Latin kökenli Amerikalı vekil arasındaki bir kavgaya yakalanıyorlar ardından Miyuki ve bebek kaçırılıyor (Miyuki’nin bakış açısından). Tetikçi ise Miyuki’yi, çok sevdiği eşinin ve çocuğunun bulunduğu eve götürüyor.
Karakterler kendileri hakkında daha fazla şey keşfettikçe, film daha açık, dokunaklı ve sıcaklık dolu bir hâle geliyor. Bir Kon filmi hakkında söylenmesi garip olan şey ise oldukça basit bir film olması. Karakterlerin gelişimi iyi bir şekilde ilerliyor ve hepsi bebek için sevgi dolu bir aile hâline geliyor. Neşeli ve güzel bir Noel filmi ve izlenmesi gereken en iyi anime filmlerinden birisi.
Son olarak animasyon tarzı ve kalitesine değinecek olursak nefes kesici sahnelere ve eğlenceli tepkilere ev sahipliği yaptığını söylemek yanlış olmaz. Her karakterin kendine özgü yüz yapısının verdiği tepkiler etrafında şekillendiğini görmek pek mümkün. Çoğu sahnedeki detaylı arka plan ve şehrin boğucu atmosferi gayet iyi yansıtılmış. Evsizler için hayatın zorluklarını sadece hikâyesel anlatmayı seçmemiş Satoshi Kon.
